روزهای خاکستری

20:14 - پنجشنبه پانزدهم تیر ۱۴۰۲ | نویسنده: هیچ کس | حقیقت آیینه ‌ایی بود که از آسمان به زمین افتاد و شکست ، هر کس تکه‌ایی از آن را برداشت خود را در آن دید ، گمان کرد حقیقت نزد اوست ، حال آنکه حقیقت نزد همگان پخش بود ... #مولانا #فیه_مافیهدسته بندی : روزهای خاکستری...ادامه مطلب

3:55 - دوشنبه بیست و نهم شهریور ۱۴۰۰ | نویسنده: هیچ کس | دنیای خیال....دنیایی که بخشی از من رو به کودکان گره میزندو کودکان چقدر با دنیای من آشناترند تا بزرگترهاوقتی از بچگی کودکی را میشناسم و با اون همراه میشوم بزرگی اش هم با من غریبه نیستمرا دیوانه نمی انگاردگاهی دلم میخواهد بقیه کمی از لذت دنیای مرا سهیم شوند و تجربه کننواژه ها نمیتوانند کمکم کنند که بگویم چقدر دنیایم را دوست دارمو چقدر میترسم دنیایم را از من بگیرندو خوشبختی من در همین است"من" خودم بی واسطهمهدی جانم خیلی به حرفت فکر میکنم که: "خوشبختی تو به دیگران وابسته ست"بلهمیشود که بیایند و دنیای قشنگم را بهم بریزند موقتااما میروند و دوباره من می مانم و دنیایمدنیای شیرینمحتی با وجود دردی که همین حالا دارمحتی با وجود نگرانی از فرداحتی با وجود رنج عمیق زندگی امنمیشود وصف کرد مهدینمیشود شرح دادواژه ها عاجزند..من خوشبختی رابا تک تک سلول های وجودم در عمق جان و روحمحس میکنمچطور منکر این حس عمیق شوم؟قوی ترین و موثرترین و ترسناک ترین  حس دنیا برای من اضطراب استاضطراب عمیقماضراب شدیدی که اغلب با من همراه است و خودت میدانی که چگونه ... و چه میکند با مناما عزیزدل حتی این حس بد هم فقط موقتا حواس مرا از طعم شیرین و آرام خوشبختی پرت میکندو به محض کم رنگ شدن دوباره حال درونم خوب استطغیان درونم را پذیرفتم جزئی از من استو برایم عزیز استو رنج های عمیق و تلخم را هموبیماری ام...من یاد میگیرممن بلد می شوم حتی در کنار انسان های تنش زا هم حالم بد نشودمن رها شدگی را تمرین میکنمکاش مرا بیشتر به حال خودم بگذارند من رها شدگی را یاد میگیرم15 خرداد3:41بامداد شنبهپ.ن: یکی از شب هایی بود که پیش کیان خوابیده بودم و باها روزهای خاکستری...ادامه مطلب

چقدر این روزها تنها بودنم رو بهتر از همیشه احساس میکنم با این بخش مشکلی ندارم اما وجود آدم هایی که هستن به ظاهر اما در واقع... البته با این بخش هم کنار میام  مشکل اصلیِ این روزهام اینه که عزیزانی هستن روزهای خاکستری...ادامه مطلب

مدت هاست از دنیای قشنگ وبلاگ فاصله گرفتم یه حس خاصِ خیلی خوبی نسبت به وبلاگ دارم  شاید چون تو شرایط سختی پناهگاه من بود  خیلی نوشتن آدم رو از درددل بی نیاز میکنه خیلی بده عادت کنه به درد دل از این عاد روزهای خاکستری...ادامه مطلب

من و پاییز شبیهیم به هم

هردومان در خودمان پژمردیم

هردومان باهمه ی رنج درون

دایما ظاهرمان رنگین است

باز یلدا آمد

باز این راهزن هر ساله

مثل هربار چه بی رحمانه

با همان جشن و سرور

با همان ظاهر مظلوم و فریبنده ی خویش

آمدو میخواهد

فصل زیبای مرا، ببرد با خود و زجرم بدهد...

روزهای خاکستری...

خدایا... می ترسم...   از فردای مبهم خودم می ترسم میترسم از ادامه ی این مسیر ترسناک   یک جاده ی پرپیچ و تاریک و منی که  از پیچ های تند می ترسم همیشه  از سقوط می ترسم... اینبار دارم می روم در قهقرای زند روزهای خاکستری...ادامه مطلب

 

نمیدونم بده یا خوب که قادر نیستیم برای تنهاییِ هم کاری کنیم

نمیدونم بده یا خوب که بینِ انبوهی از آدم ها شدیدا احساسِ تنهایی کنیم

فقط اینو میدونم که چقدر آزار دهنده ست وجود این آدم ها و شلوغیِ دور و برت در این شرایط

چقدر دلم یه خلوتِ واقعی میخواد

چقدر دلم فرار میخواد 

فرار از این زندان که هرچه سعی میکنم فقط کمی سایزش رو بزرگتر میکنم قادر به گریختن ازش نیستم

 

روزهای خاکستری...

تا چشم کار میکند مسیر است و جاده  جاده ای پر مِه و منی که در این شب سرد طولانی همچنان در مسیرم دلم یک صبح می خواهد و یک آرامشِ مطلق... و دریغ از صبح   این پیچ های تندِ لعنتی هم مزید بر علت شدند و نمیگ روزهای خاکستری...ادامه مطلب

1:4 - سه شنبه چهاردهم شهریور ۱۳۹۶ | نویسنده: هیچ کس | پرم از خالی بودن خالی از آرامش... شب یه حس دوگانه ای برام ایجاد میکنهکه اصلا نمیدونم کدومش غالبهاز یه طرف دلم میخواد از آرامش و تنهایی و سکوتش استفاده کنم از روزهای خاکستری...ادامه مطلب

روزهای خاکستری...